Naast de schapenteek (of Ixodes ricinus), de meest voorkomende teek bij de mens in België, wordt ook af en toe de Dermacentor reticulatus teek aangetroffen, vooral in de regio van De Panne. Ook op veel andere plaatsen in Europa komt de teek voor, met uitzondering van de meest noordelijke en de meest zuidelijke regio’s.
De volwassen teek kan makkelijk herkend worden door de zilverachtige gevlekte tekening op het schild. Ook is de teek groter dan de schapenteek.
Dermacentor reticulatus heeft een zeer goed aanpassingsvermogen en kan langere tijd overleven in koude temperaturen of in extreem natte omgevingen, alsook jaren zonder bloedmaaltijd. De teek is terug te vinden in veel verschillende omgevingen, onder meer in duinen, velden en loofbossen.
Net zoals de schapenteek doorloopt Dermacentor reticulatus drie levensstadia (larve, nimf en volwassen), waarbij de teek zich tijdens elk levensstadium zal vastbijten op een andere soort gastheer, gaande van kleine gastheren zoals de woelmuis, de egel en het konijn, tot grote zoogdieren zoals vee, everzwijnen, edelherten en soms per toeval ook de mens. Het grote verschil met de schapenteek is dat Dermacentor reticulatus zijn hele levenscyclus op enkele maanden tijd doorloopt, terwijl de levenscyclus van de schapenteek soms meerdere jaren duurt.
Dermacentor reticulatus kan drager zijn van verschillende pathogenen die ziekte kunnen veroorzaken bij mens en dier. In hoeverre zij effectief bijdragen aan de verspreiding van deze pathogenen is nog niet duidelijk. In België werd Rickettsia raoultii meermaals aangetroffen in Dermacentor reticulatus-teken die mensen hadden gebeten. Vlekkenkoorts als gevolg van deze bacterie werd in België nog niet vastgesteld.
